Uit een publicatie van Museum Belvédère, Heerenveen,
Tekst Han Steenbruggen
Omstreeks 2005 verschoof de schilderkunst van Wim Biewenga langzaam van figuratief-expressionistische naar een geometrisch-abstracte wijze van werken.
In die geometrische abstracties zoekt de kunstenaar al componerend naar onderlinge spanning van vlakken, vormen en kleuren. Het spelelement – het spelend bezig zijn – is daarbij essentieel. De geometrie in zijn werk is dan ook niet zozeer in- gegeven door een behoefte uitdrukking te geven aan het elementaire of wezenlijke, maar door een behoefte aan eenvoud en overzicht: het heldere vormenrepertoire stelt hem optimaal in staat zijn aandacht te richten op een ongedwongen constelleren en construeren. De imperfecties, groezelige velden en zichtbare overschilderingen, die in de regel binnen de geometrisch abstracte kunst zorgvuldig werden uitgewist, verlenen zijn werk een menselijk karakter. De geometrie in het werk van Wim Biewenga is geen doel op zich, maar slechts een middel om te ordenen en ruimte te definiëren.
En wat voor hem misschien net zo belangrijk is als het artistieke eindresultaat, is het proces dat eraan vooraf gaat – het pretentieloze, associatieve schuiven met vorm, vlak en ruimte. In dat spel schuilt de herinnering aan de kindertijd en het daaraan verbonden verlangen naar een ongerepte wereld en een onbevangen verwonderen.